de speurtocht naar Santiago (dag 0)

Job en ik gaan op avontuur. In al mijn creativiteit kan ik maar één avontuur bedenken, samen lopen naar Santiago. Door mijn eigen ervaring kies ik voor de Camino Francés, lekker druk en toeristisch, vooral in de zomervakantie. Dat is precies de reden dat veel pelgrims kiezen voor de Camino Nordigo of Primitivo of dePlata, of nog andere meer onbekende wegen die naar Santiago leiden.

Voor Job lijktme dit een heel geschikte start, zodat hij om een prettige manier kennis kan maken met de Camino en niet het gevoel heeft dat te tocht heel zwaar en eenzaam is, waar niemand loopt.

We vliegen op Bilbao en aldaar nemen we de bus naar Logroño, de Rioja is een mooie streek en beginnen in St Jean Pied de Port met de Pirineeen als eerste obstakel valt zowieso snel af. In Bilbao moeten we 3 uur wachten tot de bus naar Logroño zal vertrekken. Het is heet en we hebben zware tassen en zijn te warm gekleed. Dit doet ons een beetje rondhangen bij het busstation. Een goede start van de vakantie ¨gedwongen¨ onthaasting en overgave aan de omstandigheden.

Job maakt van de tijd gebruik om de musjeste voeren met zijn Palmera de Chocolate en om met zijn meegebrachte lego popjes te spelen. Dan is de bus er en gaan we op weg naar Logroño. Onderweg zie ik borden naar Santo Domingo de la Calzada, de bestemming waar ik na drie dagen wandelen graag zou willen aankomen, ik zeg maar niks tegen Job. Ondertussen begint het licht te regenen en te onweren, waardoor de temperatuur van 34 graden daalt naar 31 graden. Met andere woorden fris voor deze streek.

In Logroño aangekomen moeten we nog 2 a 3 kilometer naar deAlbergue de Peregrinos lopen, gelukkig heb ik me goed voorbereid zodat ik met Job niet te lang door de stad hoef te dwalen. Job vindt het best een beetje spannend, maar hij is heel sportief en laat zich makkelijk door me leiden. Hij heeft nog alle vertrouwen.

De pelgrimsherberg is snel gevonden en we kunnen onze tassen dumpen en even douchen. We schrijven ons in voor het pelgrimsmenu dat zal worden geserveerd om 19u. Dus we hebben nog een uurtje om door te stad te lopen, op zoek  naar een snoepwinkel en een winkel om pelgrims parafernalia te komen, zoals een wandelstaf. Na enig verdwalen en een boze Job hebben we alles wat we wilden en komen net te laat voor het eten. De eerste nacht in eenherberg voor Job. ´Ik wist niet dat er nog herbergen bestonden, ik dacht dat dat alleen in de Middeleeuwen was´, vertrouwde Job me toe. Tja misschien is dit pelgrimsgebeuren wel een beetje archaïsch, maar toch blijft het trekken aan me en ik ben benieuwd welke ervaring Job hier aan over zal houden.