Dag 2 Vattjom-Stode camping ( wandelgids 29 km, stappen geregistreerd 32 km)

Blåsa 

Vandaag was een totale …..dag. Afgelopen nacht werd het niet echt donker en als dat wel zo was dan pas na 1u, om 3u werd ik in ieder geval wakker omdat het heel licht was. Geen ideale nacht. Tent was helemaal nat van de dauw, maar ik besloot niet langer te wachten en de heleboel in te pakken. Kamperen was gelukt en daarmee kan ik mijn eigen vraag van gisteren beantwoorden. Mijn tas woog absoluut 3 keer zwaarder dan de dag ervoor. Bovendien had ik 1 hand de lege fles T rod en in de andere mijn afvalzakje met onder mijn armen geklemd de wandelstokken. Dit was niet heel comfortabel wandelen dus het was belangrijk zo snel mogelijk een afvalcontainer te vinden. Na een paar honderd meter zag ik een hele afvalstraat met wel 7 containers die allemaal hun eigen categorie afval aanduidde. Ik keek naar mijn afvalzakje, waar zou dat thuis horen? Van de 7 categorieën herkende ik er 3 niet en bij de container die mij het meest geschikt leek voor restafval dumpte ik het zakje. Op de een of andere manier heeft deze opgeruimdheid en ordening en nerveusmakende uitwerking op mij en ik spoedde me dan ook om het terrein met de containers zo onopvallend mogelijk te verlaten.
Een paar kilometer verderop lag Matfors en daar was direct een supermarkt waar ik mijn ontbijt aanschafte en een rol pleisters en nagelschaartje. Even buiten Matfors ging ik op een zijweggetje zitten om te ontbijten en daarna de schaden aan mijn voet te inspecteren. De afgestroopte blaar was nog te overzien. Grote lap pleister erop, zo niets meer van te zien. Schoenen goed strak en verder dan maar weer.
Kort samengevat, deze dag bestond uit doorbijten, veel mini pauzes zonder opluchtend effect, verbetenheid en verkramptheid. Graag wil ik eervolle vermelding maken van mijn omgeving, voor zover ze tot me is doorgedrongen:
•    De hond uitlatende mevrouw die graag een praatje wilde maken, maar de taal was voor ons beiden een barrière. Ze nam meteen mijn afvalhoopje aan toen ze me stuntelig om me heen zag kijken. I throw it for you.
•    Een auto die vol in de rem ging waaruit een enthousiaste bejaarde vrouw sprong die me gewelddadig hartelijk de hand schudde, terwijl haar man achter het stuur bevestigend glimlachend toekeek. Mijn hand niet loslatend bleef ze benadrukken: goede reis en god bless you!!
•    Een Noorse pelgrim die in mijn hoofd opkwam toen ik naar Santiago liep. Haar advies destijds kon ik nu gebruiken: loop rustig, kijk omhoog en stel je rugzak goed af. Ik legde de nadruk voor nu op het langzame niet verkrampte lopen.
•    Een andere gedachte: ‘Vraag! Stop en vraag, je kunt alleen hulp krijgen als je vraagt.’
•    Dus ik vroeg daar ter plekke bij het huis dat ik passeerde of ik mijn fles met water mocht bijvullen. Dat mocht niet alleen van de oude dame die in haar bh in de tuin zat. Ze vulde de fles met water en gaf me ook een cornetto. Mijn maag draaide zich om, maar meteen zat ik weer in de pelgrimsmodus. ‘ alles aannemen dat je wordt geboden, met onaflatende dankbaargeid’. De taal was wederom een barrière maar hierdoor waren de warme en ondersteunende intenties van deze charmante oudere dame in kanten bh nog vvoelbaarder.
•    De campingbeheerdster van de camping in Stode die ik meer kruipend dan lopend betrad was de laatste vriendelijkheid die me door de dag sleurde. Ze vroeg of ik een tent had. En vermoeid klopte ik op mijn natte tent die bovenop de tas zat gebonden. Meteen daarop zei ze me dat ze hutten ( stuga) had die ze voor pelgrims aanbood voor 250 SEK in plaats van de reguliere 400 SEK. Ik aarzelde geen moment. Ik sleepte me naar de hut en kroop op het stapelbed. Super dankbaar en vooral supermoe.