Dag 4 en 5 Stode- Ljungaverk

Dag 4 Stode- Torpshammar ( wandelgids 18 km, stappen geregistreerd 22 km)
Ingen pilgrimer.
Tijdens deze wandeling heb ik wederom weinig van de omgeving gezien. Veel lopen overpeinzen en ergernissen lopen wegstappen. Terwijl ik zo liep dacht ik aan de gesprekken met de pelgrims die ik heb gehad op de camping van Stode, dankzij de de camping mevrouw die niet naliet om alle informatie te geven die ze kon geven. Ik was er dankbaar om want voordat de jonge pelgrim uit Gotenborg er vandoor kon sprak ik hem aan en deelden we ervaringen uit. Hij liep zoals ik ben begonnen met lopen, geen pauzes en maar doorstappen. Gelukkig had hij wel de tijd genomen voor een zwempauze in het Stodesjon. Natuurlijk wilde ik voelen hoe zwaar zijn rugzak was en die was zwaarder dan die van mij, dat stelde me gerust. Toch blijf ik de ongeveer 15 kg wegende tas van mij vervloeken om het gewicht. Na het uitwisselen van wetenswaardigheden namen we afscheid en ik was blij met deze ontmoeting.
Later die dag, mijn rust- en hersteldag op de camping, kwamen 2 Amerikanen hun tent opzetten terwijl ik over de camping scharrelde. Ik besprong de twee, Andy en Katy uit Oklahoma, blijkbaar vinden Amerikanen het heel belangrijk om aan te geven uit welke staat ze komen, misschien moet ik dat ook eens proberen: Margriet, Nederland, Gelderland. Ze waren heel open, ik ben niet anders gewend van Amerikanen die door Europa reizen, en vertelden me hun ervaringen over de Camino, die ze een week geleden hadden afgerond. Tja, dat geeft een heel andre invalshoek om toegewijd pelgrimschap. Het was wel leuk om te spreken over hun ervaringen op de Camino, allemaal heel herkenbaar. Ik was bijzonder onder dd indruk van het gewicht van hun enorme tent, maar 1.5 kg. Mijn antieke, 13 jaar oud is ie, tentje weegt 1.7 kg en daar ben ik al zo trots op. Naast twee volgepropte rugzakken hadden ze ook nog een opklapstoeltje bij zich, en ja deze woog nog geen 500 gr. Wauw, respect. Ik voelde me maar een halve kampeerder met pas 1 nacht in de tent. Zij sliepen al weken in de tent.
Na deze 3 st Olavsgangers ben ik geen lopers meer tegengekomen en dat, had ik niet verwacht van mezelf, vind ik toch wel jammer. Hoe aardig en toeschietelijk de mensen onderweg ook zijn, je kunt niet gelijkende ervaringen uitwisselen.

Door het afgestroopte vel op mijn hak besloot ik die dag niet teveel te lopen. Onderweg volgde ik Andy’s advies op, aangezien hij weken met blaren loopt is hij een ervaringsdeskundige van wie ik graag advies opvolg, en dompelden mijn voeten onder in het koude water van de Ljungan. Daarna mochten mijn voeten rustig opdrogen voordat ik er weer een stevige pleister overheen plakte. Deze Zweedse pleisters en met name de plakstrip zitten meteen vast gekit, die krijg je daarna met geen mogelijkheid meer los. Tijdens het wandelen is dat perfect, aan het eind van de dag als de voeten en wonden mogen luchten is het lastiger. Het was een dag met afwisselende wegen van asfalt, bospaadjes met veel muggen en horzels en weer asfalt. De grappigste bezienswaardigheid was Langhuset, wat mij in naam erg deed denken aan majoor Langhorse uit Pluk van de Petteflet, en eigenlijk ook zoals het eruit zag. Het was alleen geen paard maar een aaneengesloten huis.
Een van de boetinkhouders vertelde me dat ze uit Duitsland kwam en al 10 jaar hier woonde. Ze was zo gewend aan de ruimte en de natuur, ze wilde niet meer terug. Ik vroeg haar hoe zij omging met al dat licht de hele dag en nacht. Daar was ze aan gewend geraakt en ze vond het eigenlijk heel bijzonder. Als het mooi weer is zitten veel Zweden de hele nacht buiten en slapen op de veranda voor hun huis. Dit beeld begreep ik en ik nam me voor anders tegen die lichte nachten aan te gaan kijken. Op het kampeerterrein buiten Torpshammar lukte het me die nacht over te geven aan het licht en het te waarderen, ook al slaap je daardoor licht, ik werd er niet meer onrustig van. De enige onrust kwam van de jeuk van alle bulten die zijn ontstaan door alle muggen. Ook al smeer ik me in, 1 oningesmeerde vierkante centimeter is voldoende voor een heel regiment muggen om daarop aan te vallen. Buiten de tent houden ze met hun honderden de wacht en daar doorheen springend nam ik er telkens een paar onuitgenodigd mee naar binnen. Als ik een paar volgezogen exemplaren over de binnentent zag ploeteren met hun zware bagage nam ik het genoegen ze verder te laten ploeteren, vliegen konden ze blijkbaar niet meer, om de vervolgens te pletten tegen het tentzeil. Hierna viel ik rustig in slaap af en toe wakker wordend van het licht.

Dag 5 Torpshammar- Ljungaverk (Hussborg) 
Wandelgids 17,5 km, geregistreerde stappen 23 km

Vandaag deed ik een grotere plaats aan, Fränsta. Daar had ik me veel bij voorgesteld, want er zou horeca zijn, misschien een keer een kop koffie, en 2 supermarkten. Het kwam er echter op aan dat Fränsta gewoon een andere lintbebouwde gemeente was waarbij aan de hoofdweg 2 supermarkten liggen, de blomsterhandel mocht geen naam hebben en het bordje dat aangaf dat er koffie te krijgen was meldde dat het geopend was vanaf 13u. Ik kocht mijn onbijt bij de supermarkt en liep naar de kyrka bij het meer om te ontbijten. De dorpen waren onoverzichtelijk en er zijn geen cafes, maar de natuur is prachtig. De wandeling zette zich voort langs het water en op smalle bospaadjes met veel facilliteiten voor pelgrims, zoals picknick banken en schuilhutten en tot mijn grootste verbazing een heus toiletblok. Ik betrad de gemeente Ånge, in de wandelgids las ik daarover dat het vanaf hier minder dichtbevolkt is dan hiervoor. De natuur is duidelijk merkbaar minder gecultiveerd en de stroomversnellingen in de rivier geven een woestere uitstraling van het water. In Ljungaverk zwaaide ik af naar Hussborg, een oude herenboerderij die nu functioneert als hotel, pelgrimshostal, golfbaan en conferentiecentrum. Ik was heel benieuwd. Helaas was het hostal helemaal bezet, maar er was een kamer in het hotel. Mijn behoefte om te douchen maakte dat ik niet eens in overweging nam om verder te lopen en te gaan wildkamperen. Ik dacht aan Katy en Andy in hun tent en met mijn respect voor hun onaflatende doorzettingsvermogen om te tenten en nam met veel genoegen de sleutel van mijn hotelkamer in ontvangst. Ik mocht ook de wasmachine gebruiken wat nogal een omslachtig proces was, maar het maskte me niet uit. Het was heel fijn en nodig.
Het ontbijt is pas om 8u vandaar dat ik alle tijd heb en dit verslagje kan typen. Vandaag hoop ik in Borgsjö Hembygdsgård meer pelgrims te treffen.